کار خود به خدا واگذار کردم

در روزگار حضرت عیسی(ع) زنی صالح و عابد بود.

چون وقت نماز می شد، هر کاری که بود می گذاشت و به نماز و طاعت مشغول می شد.

روزی در حالی که نان می پخت، وقت نماز شد. زن نان پختن را رها کرد و مشغول نماز شد.

در این هنگام شیطان در او وسوسه کرد که تا تو از نماز فارغ شوی، همه نان ها می سوزند.

زن در دل پاسخ داد: همه نان ها بسوزد، بهتر است که روز قیامت تنم به آتش دوزخ بسوزد.

بار دیگر شیطان وسوسه کرد که پسرت در تنور افتاد و سوخت. زن در دل جواب داد:

اگر خداوند اراده کرده که من نماز بخوانم و پسرم در آتش دنیا بسوزد،

من به خواست خدا راضی هستم و نمازم را نمی شکنم؛ چرا که خداوند فرزندم را از آتش نگه می دارد.

در این هنگام شوهر زن وارد خانه شد و دید زن مشغول نماز است و در تنور هیچ نانی

نسوخته و پسرش را دید که در آتش بازی می کند و یک تار موی او آسیب ندیده است.

پس از اینکه زن از نماز فارغ شد واین صحنه را دید، سجده شکر به جا آورد و همراه با شوهرش نزد

حضرت عیسی(ع) رفتند. عیسی(ع) از وی پرسید که با خدا چگونه معامله کرده است؟

زن پاسخ داد: همواره آخرت را مدنظر داشتم. هیچ گاه بی­طهارت نبودم.

اگر هزار کار در دست داشتم، چون هنگام نماز می شد، همه کارها را رها می کردم و

به نماز مشغول می شدم و هر کس با من جفا کرد، جواب او را ندادم و کار خویش را

به خدا واگذار کردم. به قضای خدا راضی شدم و بر خلق وی رحمت کردم و

سائل را هرگز باز نگردانیدم ولو به اندکی.

عیسی(ع) گفت: اگر این زن مرد بود، پیامبر می شد.

همان، صص 65 و66