انتظار فرج از نیمه خرداد کشم ....

 

«خرداد»، همیشه بار غم بر دوش ما نهاده است.
«15 خرداد» خونین، با شهادتها و جوى خون و بوى باروت.
و چه «14 خرداد» غمبار، با رحلت امام و رنگ غم و غربت ماتم.
امام، براى ما یک «راه» و «صراط» بود، «میزان»و«ملاک» بود،«اسوه»و«الگو» بود.
از این رو، با رفتن او، راهش باقى ماند.

سالگرد رحلت امام، سالگرد بیعت و میثاق است، با آنچه امام، بر سر آن جان باخت و شهدا در راه آن خون دادند و جانبازان، سلامتى خود را براى سلامت ماندن آن ایثار کردند، یعنى پیمان با خدا و رسول و اسلام و انقلاب. سالگرد عروج ملکوتى ات، باز هم غم، چنگ بر دلهایمان مى زند.
اماما! روح تو به آسمانها پر کشید، اما، راه تو، اى روح خدا، در زمین و میان عاشقان تداوم یافت.
خلف صالح تو، «امام خامنه اى عزیز»، با صلابت و درایت و محبوبیّت، محور «وحدت» و مظهر «ولایت» گشت.
پرچمى را که بر افراشته بودى، اینک بر دوش علمدارى رشید از نسل «حسین فاطمه»(ع) است.

 

سال ها می گذرد حادثه ها می آید
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

+ انتظار آنان که جهانخواران ما را یاری کنند بی حاصل است...
ابن الشهید امام روح الله