سدیر صیرفی نقل میکند
به همراه مفضل ابن عمر و ابو بصیر و ابان ابن تغلب وارد خانه امام صادق علیه السلام شدیم.
ناگهان دیدیم که حضرت روی زمین نشسته است در حالیکه مانند مادری که فرزندش از دنیا رفته
باشد گریه میکند و گونه هایش دگرگون شده است و اندوه تمام وجودش را فرا گرفته است و دیده
گانش پر از اشک است و این جملات را با خود زمزمه میکند
سَیِّدِی غَیْبَتُکَ أَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ الْأَبَدِ وَ فَقْدُ الْوَاحِدِ بَعْدَ الْوَاحِدِ یُفْنِی الْجَمْعَ وَ الْعَدَدَ
فَمَا أُحِسُّ بِدَمْعَةٍ تَرْقَى مِنْ عَیْنِی وَ أَنِینٍ یَفْتُرُ مِنْ صَدْرِی عَنْ دَوَارِجِ الرَّزَایَا وَ سَوَالِفِ الْبَلَایَا
إِلَّا مُثِّلَ بِعَیْنِی عَنْ غَوَابِرِ أَعْظَمِهَا وَ أَفْضَعِهَا وَ بَوَاقِی أَشَدِّهَا وَ أَنْکَرِهَا وَ
نَوَائِبَ مَخْلُوطَةٍ بِغَضَبِکَ وَ نَوَازِلَ مَعْجُونَةٍ بِسَخَطِک
«اى آقاى من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده و بسترم را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سلب نموده است.اى آقاى من! غیبت تو اندوه مرا به فجایع ابدى پیوند داده،و فقدان یکى پس از دیگرى جمع و شمار را نابود کرده است، من دیگر احساس نمیکنم اشکى را که از دیدگانم بر گریبانم روان است و نالهاى را که از مصائب و بلایاى گذشته از سینهام سر مىکشد، جز آنچه را که در برابر دیدگانم مجسّم است و از همه گرفتاریها بزرگتر و جانگدازتر و سختتر و ناآشناتر است، ناملایماتى که با غضب تو در آمیخته و مصائبى که با خشم تو عجین شده است »
سدیر میگوید:
چون حضرت را در این حال دیدیم قلبمان چاک چاک شد و به نظرمان رسید که مصیبت بزرگی به حضرت وارد شده است که این چنین میکنند. نزدیک تر رفتیم و عرض کردم : آقا جان چه اتفاقی افتاده که اشک شما را روان کرده است ؟حضرت آه سوزناکی کشید و فرمود :
امروز صبح در کتابی که اتفاقات گذشته و آینده در آن است
و در دست رسول الله صلی الله علیه و آله و اهل بیت اوست نگاه میکردم
و به فصلی از آن رسیدم که مربوط بود به امام قائم و میلاد و غیبت و تأخیر ظهور
و طول عمر شریفش و بلاهایی که به مومنین میرسد و شک و تردیدی که به خاطر
طولانی شدن غیبت در وجودشان ایجاد میشود و با خواندن این مطالب چنان رِقَت و
اندوهی وجود مرا فرا گرفت که به این روز افتادم ...
کمال النعمه و تمام النعمه (محمد ابن علی ابن بابویه) / جلد 2 / صفحه353
