هو الرحمن الرحیم
برادران!
شما در حالی به این وصیت گوش فرا می دهید که این حقیر فقیر،
دست از دنیا کوتاه دارد و چشم امید به دعای شما عزیزان دوخته است
می
خواهم آنچه در تمام عمر علی الخصوص در این اواخر بیش از هر چیزی مرا
بیشتر
داغدار می کرد و جگرم را می سوزاند با شما در میان گذارم
عزیزان!
دوری از امام زمان (عج) مرز سالها و قرنها را در نوردیده است
اکنون بیش از هزاران سال از محرومیت عالم از دیدار با آن حجت خدایی می گذرد
آنچه تلخ و اسفبار است این است که شیعه چه بد با غیبت مولایش خو کرده است
چه ناجوانمردانه بریدن از مولا برایش عادت شده است...
چه بی معرفتیم ما که اصل کل خیر برایمان فرع شده است...
شهیدحجت الله رحیمی
*درد این است که ما مدعی هجرانیم ؛
دردِ هجران تو چشیدی
و نفهمید کسی
از آیت الله بهجت پرسیده شد چگونه درب خانه امام عصر را بکوبیم که بهترین راه باشد !؟
فرمودند ؛ دعا برای امام زمان اگر فقط لسانی نباشد و قلبی باشد ،
مگر میشود در جلب محبت بیشتر او به ما و ازدیاد محبت ما به او مؤثر نباشد !
